ارزیابی استقامت عضلات مرکزی در زنان ورزشکار با بی‌ثباتی مزمن مچ پا

هدف: کشیدگی رباط خارجی مچ پا یکی از رایج‌ترین آسیب‌های مرتبط با ورزش می‌باشد. طبق تخمین‌های صورت گرفته، بیشتر افراد با کشیدگی رباط خارجی، دچار بی‌ثباتی مزمن مچ پا می‌ شوند. بنابراین شناسایی عوامل مرتبط با آسیب امری ضروری می‌باشد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی شاخص استقامت عضلات مرکز در زنان ورزشکار با بی‌ثباتی مزمن مچ پا بود. روش بررسی: تعداد 15 ورزشکار با بی‌ثباتی مزمن مچ پا (سن 3/5±25 سال، قد 8/5±167/6 سانتیمتر، وزن6/1±64/8 کیلوگرم) و 15ورزشکار سالم (سن 4/2±0/26 سال، قد 4/7±168/9 سانتیمتر‌، وزن 7/3±62/1 کیلوگرم) با استفاده از روش‌های نمونه‌گیری انتخاب شدند. استقامت عضلات مرکز با استفاده از روش McGill ارزیابی شد که شامل تست استقامت فلکسور‌های تنه، اکستنسورهای تنه و خم‌کننده‌های جانبی دو طرف تنه بود. داده‌ها با استفاده از آزمون مانووا (MANOVA) و t مستقل آنالیز شدند. یافته ‌ها: ورزشکاران با بی‌ثباتی مزمن مچ پا دارای تفاوت معنادار در زمان استقامت در مقایسه با ورزشکاران سالم بودند (0/001˂p،13/18=f) و بیشترین میزان ارتباط بی‌ثباتی مزمن مچ پا با استقامت عضلات مرکز به ترتیب مربوط به استقامت اکستنسورهای تنه (0/62=PES)، فلکسورهای تنه (0/51=PES)، خم‌کننده جانبی سمت راست (0/38=PES) و چپ تنه (0/31=PES) بود. همچنین تفاوت معنا‌داری در نسبت زمان استقامت فلکسور/ اکستنسور و خم‌کننده جانبی راست تنه/ سمت چپ تنه مشاهده نشد. نتیجه‌ گیری: بر طبق مطالعه حاضر ورزشکاران با بی‌ثباتی مزمن مچ پا نسبت به ورزشکاران سالم از استقامت کمتری در عضلات مرکز برخوردار می ‌باشند. لذا به مربیان، درمانگران و ورزشکاران پیشنهاد می‌ شود که ارزیابی استقامت عضلات مرکز را در برنامه‌ های پیشگیری و توانبخشی از آسیب کشیدگی رباط و بی‌ثباتی مچ پا لحاظ کنند.